«فراغت» چه بهعنوان ظرف زمانی و چه مظروفهای تفنّنی آن، بهدلیل تنوّع ابعاد از زوایای مختلفی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته یا سزاوار بررسی است. از جمله این ابعاد توجّه به قواعد، معیارها، هنجارها، دستورالعملها و مقرراتی است که با الهام از منابع معتبر فرهنگی و اجتماعی استنتاج و در قالب منشورهایی خاص، رفتار کنشگران را در مقام عمل و ارضای این نیاز، هدایت و راهبری میکند.
ادیان الهی از جمله اسلام به اقتضای جایگاه ارزشی، ظرفیتهای آموزهای، رسالت و مأموریت، به این بخش یعنی جنبههای ارزشی، هنجاری، توصیهای و تجویزی موضوع فراغت و ملزومات آن، عطف توجّه جدّی کرده و به تبع رسالت کلان خویش در هدایت و ارشاد بشر به سعادت و کمال غایی، یادآوریها و رهنمودهای حکیمانهای درباره نحوه بهرهگیری از لحظات معدود و گذرای عمر از جمله فرصتهای فراغتی، فراروی بشر نهادهاند.
این نوشتار در صدد است تا اصول کلی و قواعد عام هنجاری ناظر به این حوزه را با رویکردی درونمتنی از منابع اسلامی استنباط کند. از این رو، سؤال اصلی این است که: الگوی مطلوب گذران فراغت از دید اسلام به مثابه یک دین، چیست؟ به بیان دیگر، بایدها و نبایدهای اسلام مشخصاً با رویکرد فقهی و اخلاقی، در حوزه فراغت (نحوه گذران فرصتهای فراغتی یا اشتغال به فعالیتهای فراغتی و تفریحی) کداماند؟ روش مطالعه در بخش گردآوری اطلاعات اسنادی و در بخش تحلیل و اثبات مدعا، تفهّمی، عقلی و استنباطی است.
نوشتار حاضر متضمن چهار فصل است: فصل اول به مفاهیم و نظریهها؛ فصل دوم به فراغت و تفریح از دیدگاه اسلام (بررسی منابع اصلی و اولی یعنی آیات و روایات)؛ فصل سوم به فراغت و تفریح از دیدگاه اسلام (بررسی منابع ثانوی و مکمل) و فصل چهارم به جمع بندی، نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات اختصاص یافته است. برخی اطلاعات تکمیلی نیز در پایان بهعنوان پیوست ضمیمه شده است.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.